Jumping de Achterhoek 2019 kende een vlekkeloze start. Jeugdruiters draaiden hun inlooprondes, ondernemers werden geïnspireerd tijdens de businessmeeting en het team achter de schermen draaide als een geoliede machine. Het motto ‘elk jaar een stap vooruit’ is op dag één al voelbaar en werd gewaardeerd met complimenten uit alle hoeken en mooie sport in de ring.

De Nederlandse jeugdruiters werden voor de rest van het weekend direct op scherp gezet door sterke concurrentie uit het buitenland. Alleen Gerrit Veenstra op Loridon van T&L (1.35m rubriek voor junioren om de Horse Power Factory Prijs) en Erwin de Bruin op Fox (1.20m rubriek voor junioren en U25) wisten een proef te winnen. De vier andere rubrieken waren voor Italië (2), Duitsland en Engeland.

Thuisamazone
Het scheelde niet veel of thuisamazone Micky Morssinkhof had de 1.40m Hendriks Landscape Prijs voor ruiters tot 25 jaar gewonnen. Ze zette de winnende tijd neer met Elianca, maar in de barrage viel er een balkje op de voorlaatste hindernis. Niettemin een knappe prestatie, want ze verdiende met Elianca een zesde prijs en met haar foutloos springende hengst Graziano een derde prijs. “Ik had zelf nog net even iets rustiger moeten blijven”, analyseert Micky kritisch. “Maar de paarden sprongen gelukkig allebei goed.” Ze weet dat er komende dagen nog meer kansen komen, in tegenstelling tot haar neef Simon Morssinkhof. Hij tuimelde zo ongelukkig van zijn paard dat hij zijn schouder flink blesseerde en waarschijnlijk niet meer aan de start komt.

‘Fast’ Fuzzi
De grootste glimlach van de dag was misschien wel van de Italiaanse Alessandra Fuzzi (22), die deze 1.40m rubriek won met de in Nederland geboren RMF Tequila (v. Padinus). “Dit winnen betekent echt alles voor mij. Ja, ik heb Tequila afgelopen zomer in Knokke ook al een 1.55m Grote Prijs gereden met maar één springfout, maar we zijn van ver gekomen. Twee jaar geleden raakte hij tijdens het EK voor de jeugd geblesseerd en het herstel duurde wel een jaar. Toen we weer begonnen was hij nog lang niet de oude. Niet happy, niet fris. Maar hij heeft er weer zin in. Hij springt met heel z’n hart en geeft alles voor me”, lacht ze.

Alessandra Fuzzi jaagt haar dromen na: ze wil professioneel amazone worden. “En zo belandde ik in maart op de stal van Bart van Gommeren in Bavel, bij Breda. Toen ik die kans kreeg, stond ik binnen een week hier al op de stoep met vier paarden. Hier in Nederland heb je zoveel meer kansen om je te ontwikkelen als ruiter dan in Italië. De concoursen zijn beter, de mentaliteit van de mensen vind ik prettiger. In Italië draait het veel meer om geld. Ja, als je rijk bent, dan kun je volop concoursen rijden. Daar kost het inschrijfgeld van een nationale wedstrijd zo 350 euro, hier 10 tot 25 euro. Bovendien heb je hier veel meer stallen waar je als ruiter aan de slag kan. Ik heb het enorm naar m’n zin. Ook hier in Vragender trouwens, een geweldig concours!”

Business meeting
Zo’n honderdvijftig ondernemers werden tijdens de businessmeeting ‘Meer! In de Achterhoek’ van Rabobank Noord- en Oost-Achterhoek en Jumping de Achterhoek geïnspireerd over samenwerken en dromen najagen. Middels een vlotte conversatie over de nieuwe paardenstal van de familie Morssinkhof met Koen Knufing (Marku Bouw), Egbert Ketelaar (architect) en Hans Hendriks (Hendrix Landscape) kwam de unieke samenwerking tussen de drie partijen tot uiting, met als resultaat een schitterende stal met behoud van authentieke elementen.

Terwijl de gasten de paarden in hun nek voelden briesen, stak Joseph Oubelkas van wal. Hij belandde 1637 dagen onschuldig in een Marokkaanse cel. Als succesvol IT-ingenieur van 24 jaar neemt zijn leven een bizarre wending. Onterecht beschuldigd van drugssmokkel wordt hij vastgezet en keert het Marokkaanse rechtssysteem tegen zich. Bijna vijf jaar lang vecht hij om te overleven in barre omstandigheden. Zijn toverwoord? Houding. “Innerlijke kracht, je bent sterker dan je denkt. Alles in de gevangenis is erop gericht om je te slopen als mens, je identiteit af te brokkelen. Dat gaat mij niet gebeuren.”

“De brieven van mijn moeder gaven mij de kracht, vandaar mijn boek ‘De 400 brieven van mijn moeder’. ‘Focus, neem verantwoordelijkheid, bepaal je doel en bereik ze.’ ‘Als je wilt, dan lukt het je’, ‘Maar je moet het wel zelf doen’. Mijn doelen waren klein. Verzorg je. Ik wilde naar huis met m’n eigen tanden. Maak verbinding met de mensen daar, leer de talen. Ik gaf zelfs Engels les en sportles, was zelfs vertaler voor de directie. In 2009 kwam ik naar huis. Geen strafblad, maar ook geen uitkering. Geen rooie rotcent op zak. Ik kon de schuld aan een ander geven, maar dan geef je je kracht aan een ander. Vanuit de donkerste krochten heb ik toch iets kunnen opbouwen. Het gaat goed met je, zeggen mensen wel eens. Ja, heel goed en dat wens ik jou ook. Maar je moet er iets voor doen. Stilzitten en denken ‘ik heb geen geluk’, daar komt niemand mee verder.”

Auteur: Wendy Scholten
Foto’s paardensport: Digishots